Nie chcąc być zalanym przez swoje fanki - fanów też - Kylo ruszył pod scenę. Muzyka była znośna, więc postanowił zostać przez pewien czas w tłumie i się nieco rozerwać. Kaptur miał mocno założony tak, by nie dało się go łatwo poznać... nie chciał spotkać kolejnych fanów tak wybitnego aktora, jakim był oczywiście.
Włożył ręce do kieszeni i bujał się lekko w rytm muzyki, chociaż jego mina była... taka jak jego nick na komunikatorze - pokerowa. Nawet westchnął i ziewnął kilka razy. Zarwał noc ucząc się tekstu nowej sztuki, więc nie mógł nic na to poradzić.

Jego ruch przez teren festiwalu opóźniały kolejne powitania, kiedy to na dalszych lub bliższych znajomych spływał zaszczyt zaskarbienia sobie odrobiny uwagi zdecydowanie najzacniejszego trójkąta w okolicy. Myślał tak o sobie nawet teraz, przyjmując tę o wiele bardziej przestrzenną formę, której bajkowe wydanie jego osoby tak bardzo pożądało. Ubrany był jak zwykle w eleganckie wdzianko w barwach żółto-czarnych, a w odzianej w czarną rękawiczkę dłoni szybko zagościł plastikowy kubek z napojem. Trudno było powiedzieć, co też dokładnie popijał Bill - kolor cieczy zdecydowanie nie przypominał serwowanych na okolicznych stoiskach opcji. Póki co jednak nikt nie próbował tego dociekać, być może kierując się instynktem samozachowawczym.
Kołysząc się, przesuwał się wraz z tłumem (a może tłum przesuwał się z nim), aż w końcu znalazł się niemalże pod samą sceną. Przez myśl przemknęło mu, że pewnie wiele z tu obecnych liczyło po prostu na sposobność, by zerknąć pod spódniczki mających dziś wystąpić tancerek. Cóż, jeśli pilnowanie moralności dałoby sposobność do zabawienia się cudzym kosztem, to mógł pobawić się w szeryfa. Ech, szkoda, że nie założył kowbojek. Jego uwagę przykuł mężczyzna z nasuniętym kapturem, w którym to utkwione zostało spojrzenie złotych ślepiów, które mrugały niepokojąco rzadko.

Z długiego zamyślenia wyrwało go nagle uczucie bycia obserwowanym oraz lekkie drganie mocy mówiące mu, że wyczuwa znajomą mu obecność. Dyskretnie i subtelnie rozejrzał się niby od niechcenia i ujrzał @Bill Cipher. Świetnie. Nie dość, że w pracy na siebie wpadają... a raczej po prostu razem ją wykonują... to jeszcze w czasie wolnym. To nie tak, że mu przeszkadzał. Po prostu Ren nie mógł się nigdy zdecydować, czy chce, czy nie chce go bliżej poznawać. Mimo wszystko nie wypadało udawać, że go nie widzi, a ty bardziej nie czuje - w końcu jego zmysły działały przez moc nieco mocniej.
Powolnym krokiem ruszył bliżej sceny. Z początku nie wyglądało jakby kierował się w stronę blondyna, ale po chwili stanął tuż obok niego - wciąż patrząc na scenę.
- Hej Bill, próbujesz sprawić by miast na scenę, wszyscy patrzyli na ciebie? - Zapytał wyzbytym emocji głosem.
Ciężko było powiedzieć czy był to żart, czy mówił poważnie, czy się drażnił... Niemniej poza pracą zawse był dość ponury i smętny - jakby cała energia zostawała mu tylko na granie.

Obserwując "nieznajomego" upił kolejny łyk napoju, zaraz jednak odsunął od ust kubek, gdy tamten zaczął przesuwać się bliżej sceny. W momencie, gdy intencje drugiego z mężczyzn stały się jasne na usta blondyna wystąpił szeroki uśmiech, ukazujący światu komplet uzębienia, który zdawał się pasować raczej do szczęk rekina. Ren zdecydowanie postąpił właściwie decydując się nawiązać między nimi rozmowę - zignorowanie osobnika tak zapatrzonego we własną osobę, jak miało się to w przypadku Billa, byłoby sporym nietaktem. Kąciki ust podjechały jakimś sposobem jeszcze wyżej, gdy z ust znajomego z pracy padł "żart". Nie zastanawiał się nawet, czy intencją autora było, by słowa zabrzmiały zabawnie - liczyła się tylko interpretacja wypowiedzi.
- No proszę, proszę. Kylo - cóż, znając już tożsamość swego celu musiał pogodzić się z faktem, że ten raczej nie planował nic niecnego wobec tancerek. Szkoda. - Oczywiście, przejmę uwagę tłumu po jednej osobie. Twoją już mam, a nawet się nie odezwałem.
Bill stanowił na swój sposób przeciwieństwo swego rozmówcy - trudno było powiedzieć, by ktokolwiek widział go kiedyś ponurego, ba, nawet względny spokój zdawał się być poza zasięgiem jego możliwości. Zawsze zdawała się rozpierać go ta sama chaotyczna energia, która ubarwiała nawet jego grę aktorską na scenie. Wszyscy wiedzieli choćby, że jest najchętniej improwizującym z aktorów, co przydawało się w sytuacjach kryzysowych. Ciekawe, czy dzisiaj będą takowej uczestnikami.

Właściwie to gdyby zapytać Rena, to pewnie byłoby mu obojętnie czy obserwuje tancerki, czy tancerzy. Chociaż z jego mocą, zapewne uniesienie spódniczek nieco wyżej byłoby łatwiejsze, chociaż i na tancerzy można by coś poradzić. Chwilowo, jednak Kylo skupił się na Billu, bo wolał mieć przy nim oczy dookoła głowy.
- Bill nie musiałeś się odzywać. Twój wzrok wwiercający się we mnie był wystarczająco głośny. Tak głośny, że gdyby moja moc mogła mieć migreny, to pewnie od intensywności twego spojrzenia, właśnie by takiej dostała... wiesz, że jest wyczulona - westchnął z rezygnacją w głosie, bo w sumie tłumaczenie innym na czym polega moc, nie miało często sensu, bo i tak tego nie rozumieli, lub nie chcieli zrozumieć. Typowe.
Chociaż Ren nadal stał przodem do sceny, to jego głowa przechylona była lekko w bok, tak że oczy spod kaptura, utkwił w swoim "olśniewającym" radością rozmówcy. Szkoda, że nie wziął okularów przeciwsłonecznych.

Gdyby się nad tym zastanowić, to każdy z nich mógłby użyć swych szczególnych talentów by zerknąć, co też kryło się pod odzieniem wierzchnim tancerek. Szczęśliwie żaden z nich nie był tym zbytnio zainteresowany, zamiast tego skupiając się na swym towarzystwie. Cipher nie mógł powiedzieć, iż taki obrót spraw mu nie odpowiadał.
- Potrafię zawrócić w głowie, nic na to nie poradzę - pokiwał głową, by następnie upić łyk napoju z trzymanego kubka, jakby zrównanie migreny i zawrócenia głowy było czymś najzupełniej zwyczajnym. I takim zapewne było, przynajmniej z punktu widzenia nieco odstającej od szerokopojętej, nawet w realiach ich wyspy, jednostki, jak Bill.
- Nie jestem wielkim fanem tego święta - podzielił się nagle swą jakże wartościową opinią. - Trzeba się naprawdę postarać, by było ciekawe. Byłeś już na ktorymś ze stoisk?
Być może liczył na jakąś rekomendację, która z zabaw festiwalowych najbardziej skorzystałaby na jego uczestnictwu. A może wręcz przeciwnie, miejsce wskazane jako ciekawe znalazłoby się na jego prywatnej czarnej liście - trudno było powiedzieć.

@Bill Cipher miałem trochę roboty, więc mi zeszło, sory

Słysząc jakże skromne stwierdzenie Billa, Ren pokiwał tylko głową na znak zgody - wolał nie ryzykować inną reakcją, więc po prostu zdecydował się na ciche przytakiwanie.
Widząc, jak jego rozmówca pije, wspomniał niedawny bieg i zaschło mu w ustach. Napiłby się trochę, ale był zbyt leniwy w tej chwili, by przedzierać się przez ludzi i szukać stoiska z napojami, a następnie jakiś sobie kupić.
Ze skupienia na kubku blondyna, wyrwało Kylo pytanie. Lekko nieprzytomnym wzrokiem spojrzał znów na Billa i zastanowił się chwilę.
- Biegałem... - mruknął z średnim zainteresowaniem, próbując odpowiedzieć jak najkrócej i jednocześnie wyrazić swój stosunek do tego typu zbiorowisk.
Znów spojrzał na kubek.
- Daj się napić - tym samym ponurym tonem rzucił do blondyna prośbę... bo gdzieś tam był chyba milimetr prośby w jego głosie. Następnie wyciągnął dłoń w czarnej rękawiczce.

Łaskawie postanowił zaakceptować jedynie ciche przytaknięcie w miejsce entuzjastycznej zgody, na jaką z pewnością zasługiwało jego stwierdzenie. Najwyraźniej Cipher był dziś w dobrym nastroju, skłaniającym do pewnej pobłażliwości względem rozmówców.
Rzeczywiście próby dopchnięcie się teraz spod sceny w kierunku stoisk mogłyby okazać się dość trudne - nic dziwnego, że choć jeden z nich zapobiegawczo już wcześniej wyposażył się w coś na zwilżenie gardła. Po prawdzie przyniósł to jeszcze z własnych czterech ścian, mając świadomość, że większość festiwali nie serwuje trunków odpowiednich dla jego gustów. A nawet jeśli ktoś przy wejściu miałby jakieś wąty, to wystarczyła zawsze odrobina iluzji by kubeczek zniknął sprzed nosa wścibskiej ochrony czy kogokolwiek, kto zdecydowałby się wściubić go w zdecydowanie nieswoje sprawy.
- "Biegłeś" - powtórzył za swym rozmówcą, wyraźnie niezbyt przejęty jakże ożywczym opisem konkurencji. Być może faktycznie była ona na tyle nudząca, a może zwyczajnie dawał o sobie jego flegmatyzm. Zapewne Bill sam będzie musiał ocenić ciekawość atrakcji - jeśli chcesz, by coś było zrobione dobrze, to należało zrobić to zrobić samemu.
- Huh? - odpowiedział w pierwszej chwili, przenosząc wzrok między kubkiem, proszącym o niego i znów ku naczyniu. Po pierwszym zawahaniu jednak, kiedy to uśmiech nieco zmniejszył się, kąciki ust znów powędrowały ku górze, a napój został niemalże wciśnięty w dłoń Kylo. - Pij, na zdrowie!
Chociaż na pewno nie zdrowie wątroby, biorąc pod uwagę zawartość alkoholu.